Зовлон

Бид яагаад зовлон, гуниг гэх мэт тааламжгүй зүйлсийг үзэж туулж өнгөрөх ёстой байдаг юм бэ?

Бид яагаад зовлон туулах ёстой юм бэ? Энэ хорвоод бид санаатайгаар болон санамсаргүй байдлаар үргэлж алдаа эндэл гаргаж явдаг. Санаатайгаар гаргасан алдаагаа бид мэдэж байдаг бол санамсаргүйгээр гаргасан алдаагаа ухаарч мэддэггүй. Ухамсарлаж мэдэхгүй гаргасан тэдгээр алдаанууд биет ертөнцөд биеллээ олж, үр дүн нь бидэнд зовлон байдлаар хүрч ирдэг. Ердийн тэмүүлэлгүй хүнд туйлын хүнд бэрх зовлонгийн дараа чин үнэн сэтгэл төрж, сүнс нь түүнийг мэдлэг, мэргэн ухааны ертөнцөд хүргэдэг. Нэг алдаагаа олон дахин давтаж буй чин үнэн тэмүүлэлтэй хүн хэрэв зовлонгийнхоо шалтгааныг мэдэхийг хүсвэл сүнсний Гэрэл нь илхэн гарч ирээд түүнийг нь хэлж өгдөг. Сэтгэл зүрхний амьдралын замаар замнадаг хүмүүс ухамсарлан мэдэж буй алдааг гаргахгүй байхыг хичээх боловч ухамсарлаж мэдэхгүйгээр маш олон алдаа гаргадаг. Гагцхүү тэмүүлэл, залбирал, бясалгалын ачаар л тэрхүү ухамсарлаж мэдэхгүй байгаа алдаанаас зайлсхийх боломжтой. Хэрэв бид тэмүүлдэг бол Бурханы Элбэрэл, Нигүүлсэл нь биднийг хамгаална.

Хотол Баясгалангийн ертөнцөд хүрэхээсээ өмнө бид заавал зовлонг дамжиж өнгөрөх шаардлагагүй. Хайрын хүчээр Бурханы гэгээрэлд хүрсэн хүн олон бий. Эцэг нь хүүгээ хайрладаг, хүү нь ч Эцгээ хайрладаг. Энэ л хайр биднийг зорилгод маань хүргэдэг. Манай философи бол дээд Үнэнд хүрэх эерэг замыг чухалчилдаг. Бидэнд буй гэрэл хязгаартай, багахан юм. Түүнийгээ арвижуулж нэмэгдүүлье. Улам их Гэрэлтэй болсон бол бүр ч арвин их Гэрэлтэй болъё, цаашлаад хэмжээлшгүй их Гэрэлтэй болъё.

Баяр баясгалангаас бид ирсэн, баяр баясгалангийн дунд бид өсөн торниж байна, аян замынхаа эцэст баяр баясгаландаа бид эргэн очих болно. Энэ бол хамгийн өндөр дээд нээлт юм. Одоогоор баяр баясгалан дотоод ертөнцөд байх боловч гадаад ертөнц тэр чигээрээ зовлонд автжээ. Хүмүүс хоорондын хэрүүл тэмцэл бидний нүдэнд илхэн байдаг. Айдас эргэлзэл, уур хилэн, атаа хорсол гээд бурхангүй харанхуй хүчнүүд биднийг зовоож байна. Гэсэн ч хамгийн өндөр дээд бясалгалынхаа ачаар дотоод гүндээ нэвтэрч, бидний анхан Эх Ундарга бол баяр баясгалан юм байна гэдгийг олж нээх хэрэгтэй. Тэр цагт баяр баясгалангийн дунд бид Сансрын Наадамд тоглож, тэрхүү Наадам өндөрлөхөд эргээд баяр баясгаландаа очих болно гэдгээ ухаарна.